Chimera peryklinalna powstała we Francji w XIX wieku. Krzyżowanie różnych gatunków spowodowało osiągnięcie ciekawej formy kwitnącego drzewka. Roślina jest rzadko spotykana w Polsce, stąd brak oficjalnej nazwy w naszym języku.
Laburnocytisus Adama powstał jako chimera dwóch gatunków, dlatego jest ciekawostką botaniczną. Wyrasta do około 6m. Występuje w nim nakładanie się dwóch rodzajów kwiatów na siebie. Mianowicie, laburnocytisus rodzi piękne motylkowate kwiatostany w dwóch ujmujących kolorach: żółtym oraz różowym, które nakładają się na siebie. Drzewko posiada liście trójpalczaste, podobne do tych w złotokapie. Zakwita na przełomie wiosny i lata. Przekrój rośliny jest wzniesiony oraz częściowo przewieszony. Laburnocytisus preferuje stanowiska nasłonecznione. Najlepiej rozwija się w przepuszczalne i lekko wilgotnej glebie o pH lekko kwaśnym do lekko zasadowego. Najbardziej odpowiada mu podłoże gliniasto-piaszczyste. Jest bardzo łatwy w uprawie, odporny na szkodniki i choroby oraz prezentuje się urokliwie w każdym ogrodzie. Nadaje się do nasadzeń pojedynczych lub szpalerowych.
Laburnocytisus Adama zachwyca szczególnie w ogrodach wiejskich oraz naturalistycznych. Jest sensacją pośród innych roślin, stanowiąc zawsze centrum zainteresowania. Sprawdza się też jako element pojedynczy, kiedy da mu się odpowiednią przestrzeń na rozwój. Poleca się go wszystkim miłośnikom egotycznych drzew z dużymi walorami ozdobnymi.